REQUIEM van Mozart doorslaand succes

Het Woerdens Kamerkoor heeft op 19 november jl. in een volle Petruskerk zijn 35-jarig jubileum opgeluisterd met een prachtige vertolking van het REQUIEM van Wolfgang Amadeus Mozart.  

Mozart schreef zijn Requiem (1791) in het aangezicht van de dood. Hij voelde dat het zijn laatste werk zou worden. Als een bezetene schreef hij aan zijn zwanenzang. De laatste koortsige dagen van zijn leven werd hij daarin bijgestaan door zijn leerling en vriend Franz Xaver Süssmayr, die het werk na zijn dood (5 december 1791) heeft voltooid. Het resulteerde in een ontzagwekkend muziekwerk waarin zowel de duisternis van de dood als het licht van het leven op fenomenale wijze worden uitgedrukt.

Het koor verkeerde die zaterdag in topvorm. Met een gloedvolle interpretatie van onder andere Jauchzet dem Herren van Schütz en het gevoelige Abendlied van Rheinberger warmde het koor zich voor de pauze op voor het hoofdwerk van de avond. Het begeleidende barokorkest Accademia Amsterdam gaf alvast een proeve van haar kunnen in de Kerksonate in C (KV339) van Mozart. Het orkest speelt op instrumenten uit de tijd van de barok hetgeen de authenticiteit van de muziek ten goede komt

Na de pauze brak de hel los. Dirigent Geerten van de Wetering zweepte het koor, in de sfeer van dit onaardse werk, op tot een intensiteit die je zelden aantreft bij een amateurkoor. Daarvoor verdienen koor en dirigent een groot compliment. Het geruststellende, maar tegelijkertijd dreigende Requiem werd gevolgd door de donderende inzet van het Dies Irae (dag van toorn). Dit zorgde voor een bijna voelbare aanwezigheid bij het laatste oordeel. Het verlangen en de ootmoed in het Lacrimosa wist het koor in bevlogen, meanderende frasen gepassioneerd te verbeelden. Dit kwam mede door het orkest dat zich vlekkeloos voegde naar dirigent en koor.

Lyrische sopraan Martha Bosch, volle alt Eske Tibben, heldere tenor Falco van Loon en diepe bas Patrick Pranger waren de solisten. Ze brachten ieder afzonderlijk emoties teweeg bij het publiek, maar in het Recordare mengden de stemmen zich op wonderbaarlijke wijze in een hoopvolle en troostrijke smeekbede. De schoonheid van Mozarts muziek werd door deze jonge solisten volop recht gedaan.

De weg naar het licht, het afsluitende Lux Aeterna, vormde de apotheose van deze schitterende avond.